19 Eylül 2012 Çarşamba

Sessiz Kalma Lütfen,Çok Saçma

              Sessiz kalma, sessiz kaldığında dünya dönüyor midem bulanıyor. Söyleyebileceklerini düşlüyorum belki daha fazlasını. Kötü oluyorum. Konuş, bağırarak konuş benimle. Gözümün içine bak,irisin tam ortasına. Öyle konuş. Samimi olarak konuş, ne hissettiğini cümlelerinden  değil mimiklerinden anlayayım. Zaten bazen ne konuşmak istediğini bile, tedirginliğinden, yüz ifadenden anlarım ben. Sevgi dolu bakışını da, nefret dolu bakışını da bilirim.
       
      Ama şimdi öyle bakmıyorsun, hiç bakmadığın gibi bakıyorsun. Donuk bakıyorsun, gözbebeklerin konuşmuyor, yüz ifadeni çıkarıp atmışsın bir köşeye sanki. Ne zaman böyle olduk, hangi zaman dilimi bize bunları yapmayı başardı. Anlamıyorum, anlam veremiyorum. Cümleler çok boş, başım dönüyor.

      Sessizlik istemiyorum, sessizlik beynimi kemiriyor, beni hastalıklı yapıyor. Sessizlik mide bulandırıcı, sessizlik çok saçma.