29 Ekim 2011 Cumartesi

Behzat Ç. Seni Kalbime Gömdüm

Bu filme herkes gitsin. Kahkahalarla gülerken bi anda ağlamaya başladım mesela. Hem çok ağladım, hem çok güldüm, hem de gerildim. Daha sonra ayrıntılarıyla anlatcam arkadaşlar. Ama önce sinemaya gidin ve izleyin.

27 Ekim 2011 Perşembe

Evcimenim.

Şu sıralar fena halde evcimen bi kıza döndüm. Okuldan eve evden okula. Alışverişini,yemeğini yapan filan. Bugünkü menümüzde kadın budu köfte, mantar sote, muzlu pudingimiz var. İyice öğrendim şu işleri. Ne marifetli kızmışım lan. Lise dönemlerimde böyle günler geçireceğim söylense bana kıçımla gülerdim. Her ergen gibi fazlasıyla asi, rocker, ev işlerinden nefret eden bi gençliğe adım atmaya çalışan bir bireydim. O zamanlarda bana sorsalar yemek yapabilen bi kız olacağımı düşünmezdim. Birazcık da öğrencilikten gaza geliyosun filan. Her gün makarna ve türevlerini yemekten kusasın geliyo. En azından ilk yılımın çoğu zamanını böyle geçirdim ilk bi ay hariç. (Dip not: İlk bi ay annemin,babamın eve büyük bi alışveriş yapmasıyla çeşit çeşit hazır yemekler almasıyla filan gayeet de lüks bi hayat yaşamıştım.) Sonra yemek yapabilen bi kız olmaya mecbur oluyosun. Sike sike temizliğini yapıyosun afedersin. Yoksa evi bok götürür. Senin dışında o ev biçok canlının da yuvası olabilir. (örümcek,her türlü böcek(en iğrenci hamam böceği ama hiç görmedim evimde allahtan)) Bunun yanında tabii ki de bi sürü sorumluluğa sahip oluyosun. Elektirik-su -internet faturası, ev kirası, pazar-market alışverişi filan. Bunları zamanında ödemezsen elektirik faturan kadar açma kapama ücreti ödeyebilirsin mesela. Açıkçası sorumsuz bi insanım ve umursamazım her şeyi ertelerim filan. Bunu da birazcık aştım sanki böylece. Aklıma geldi de tek başına yaşama muhabbetine ayrıca bi yazı yazcam o fena halde uzun bi konu.( evet 3 senedir yalnız yaşıyorum ama daha kafayı yemedim.) Bu yazımın da pek bi amacı yoktu, sadece yaptığım yemeklere imrenin diye yazdım canlarım. Öptüm. Bys.

26 Ekim 2011 Çarşamba

Deprem

Günlerdir ülkede olan biten hakkında ağzımı açmak istemiyorum. O kadar bitkin düştüm ki bu düşünce savaşlarından. Deprem tüm ülkede oldu, ülkemin insanları kendi içinde çatışır oldu. Ne zaman öğreneceksiniz düşünceye saygı göstermeyi, ne zaman öğreneceksiniz insanlığı? Sözüm ona,buna veya hepimize. İnsanlık yardım elini uzatmayı gerektirir. Evet ama bi düşünceyi savunurken diğer bi düşünceyi saygısızca yıkmayı gerektirmez. Her ne olursa olsun Allah hepsine yardım etsin. Türkiye ve vatandaşlar ellerinden geleni yapmaya çalışıyorlar. Ne depremzedeler yargılanmalı, ne de düşüncesini savunan vatandaşlar. Yaşadıklarından ve bunun sonucu olan pskolojiyi kimse anlayamaz. Allah herkesin yardımcısı olsun.