İnsanlar, densiz

Densiz bu insanlar

Dünya densiz

Gözlerim buğulu

Hiçbir şey net değil

Bu kelimeyi çok kullanır oldum

Bağımlılık bu, net

Uyuşturucu gibi,

Sigara gibi,

Kahve gibi,

Sen gibi.

Bağımlılığımla gurur duyuyorum

Bağımlıyım, söylüyorum

Ne diyorduk biz?

İnsanlar densiz değiller mi ama?

İnsan gibi değiller

Sonbahar geldi

Seviyorum sonbaharları

Yapraklar güzel

Ne bileyim,

Kuru yapraklar işte

Kahveyi seviyorum

İlk yudumu da,

Son yudumu da,

Tıpkı sen gibi

Sana veda ederken gördüğün,

Gözlerim gibi

Bir amaç buldum sana,

Sebebin olsun diye

Sonuca çabuk varalım diye

Ne bu acele?

Nereye gidiyoruz?

Ne diyordum?

İnsanlar fazla densiz

Şimdi ne zaman bulut görsem,

Aklımda biraz şey

Şey işte, anlarsın

Çekinirim ya böyle

Yok bu defa,

Çekinmiyorum

Sen işte,

Sen geliyorsun

Ne zaman o tatlı mavi bulutları görsem,

Aklımda sen,

Olur ya,

En olmadık bir anda;

Zırhını giymemişken,

Tüm çıplaklığınla,

Boşver bunları şimdi

Biz asıl konumuza dönelim

Sonucumuza varıp,

Çekelim kafaları

Alıp tüm zırhlarımızı,

Siktir olup gidelim,

Çünkü;

İnsanlar çok densiz