Karanlık

Gündüz değil, gece değil, akşamüstüydü

Yağmur değil, kar değil, rüzgar vardı

Rüzgar esti,

Kız ağladı

Daha çok ağladı

Ellerinde sadece,

Gözyaşları vardı

Kelimeler boğazında

Türbülanstaydı

Sesi çıkmıyordu

Konuşamıyor,

Düşünemiyor,

Sadece hissediyordu

Canı acıyor,

Bağıramıyordu

Ellerine baktı

Kan dolaşımı durmuş

Elleri buz kesmişti

Tutunmak isterken

Sendeledi

O an dünya dönüyor,

Gözlerinde buğu

Sonra karanlık

Yalnızca karanlıktı